روایت پردازی افسانه ها و اسطوره ها در سروده های مهدی اخوان ثالث و بدر شاکر السّیّاب

روایت، چه در شکل داستان منثور و چه به شکل منظوم آن در جهان بی­ شمار است و نوع نگاه راوی (شاعر یا نویسنده) برای بیان روایت، سبب گوناگونی در شکل روایت ­های ادبی شده است. بیان روایی افسانه­ ها و اسطوره­ ها در شعر به منظور تأثیر بیشتر در مخاطب و نیز فراهم آوردن بستری مناسب برای بیان آنچه که به دلیل شرایط سیاسی و اجتماعی حاکم بر جامعه، بازتاب و بازگویی بی­ پرده و صریح آن توسط هنرمند امکان­ پذیر نیست، در سروده ­های بسیاری از شاعران متعهد چشمگیر است. پژوهش پیش رو، جستاری است در روایت­پردازی افسانه ­ها و اسطوره­ ها در آثار روایی دو شاعر نوگرای معاصر ایرانی و عراقی، مهدی اخوان ثالث و بدر شاکر السّیّاب که نشان می­ دهد سروده­ های روایی این دو شاعر، نه بازسازی افسانه­ ها و اسطوره­ ها بلکه بیان مضمون و مفهومی امروزی در قالب داستانی اسطوره­ ای است. اخوان و سیّاب از اسطوره برای بیان اهداف انقلابی خود بهره می گیرند اما شکست آمال و آرزوهای انقلابی، سبب چیرگی یأس و ناامیدی بر روح آن­ها می­ شود و در چنین اوضاعی، فضای حماسی اسطوره­ ها به روایت درد و رنج توأم با ناکامی و ناامیدی تبدیل می­ گردد.